De examenperiode is in de meeste gezinnen een heftige periode. Met stresskippen of angsthazen in huis kan je de spanning voelen al weken voordat de examens werkelijk starten. Heeft jouw zoon of dochter meer weg van een zorgeloze luiaard, dan licht het zwaartepunt van de stress waarschijnlijk eerder bij jou als ouder.
De wereld op zijn kop: nét diegenen die geen stress hoeven te hebben omdat ze goed voorbereid zijn, tonen de grootste neiging om in paniek te slaan. Dit in tegenstelling tot de 'zorgelozen'. Zij wagen zich om nauwelijks voorbereid maar met een gigantisch zelfvertrouwen de examens tegemoet te gaan. Terwijl wij mama's tijdens deze periode heel wat grijze haren rijker worden.
STRESSKIPPEN EN ANGSTHAZEN
1. Onzekere kinderen hebben nood aan controle: dit geeft hen voorspelbaarheid en vertrouwen. Een DUIDELIJKE PLANNING is meestal hun grootste houvast. Toon interesse in hun aanpak, vraag waar je ondersteunend kan zijn en tracht zoveel als mogelijk binnen het gezin deze planning te respecteren. Sommigen hebben deugd van een 'opvraagmomentje' op het einde van hun studietijd.
Maar wat als ze 'slaaf' van deze planning worden? Als ze deze rigide opvolgen of hun zelf opgegeven einduur niet kunnen respecteren.
In dat geval kan je dit opvraagmoment vastleggen op een door jou gekozen tijdstip. Zo toon je dat jij -in tegenstelling tot hun twijfel- wél overtuigd bent dat ze voldoende studeerden én hun leerstof beheersen. Hou dit moment ook eerder kort.
2. Plan voor het slapen gaan nog een half uurtje rust: ontspanning die veraf staat van de lessen en het geleerde. Een kopje warme drank, even wat kletsen over luchtige onderwerpen of nog wat lezen in een boek, kunnen hierbij heen hulp zijn. Contacten met vrienden zijn enkel helpend als ze ontspannend zijn en niet over de leerstof gaan.
3. Angst zorgt voor piekergedachten. Noteer met je kind enkele 'helpende gedachten' op een spiekbriefje dat ze voor het examen nog even kunnen doorlezen. Wat dacht je van?
- Ik ben goed voorbereid.
- Ik blijf niet hangen bij een moeilijke vraag. Eerst maak ik de vragen die ik wel vlot kan oplossen.
- Als ik diep ademhaal, kan ik beter nadenken.
- Iedereen maakt fouten. Dat is normaal. En als ik een fout maak, kan ik ze altijd nog verbeteren.
- Ik kan dit!
ZORGELOZE LUIAARD
1. Misschien heb je wel een ander kaliber in huis. Is je student lekker chill en ligt die tegen het avondeten al met een overtuigde 'ik ben klaar tegen morgen' in de zetel? Als dit het geval is, moet je even bij jezelf een reality-check doen: hoe verlopen de studies? haalt hij voldoende resultaten op deze manier? Indien wel, dan kan je niet veel inbrengen en is het aartsmoeilijke loslaten waarschijnlijk de enige oplossing voor jou. Vooral moeilijk voor mama's die zelf erg vlijtig en ambitieus waren in hun eigen studietijd...
2. Is deze nonchalante houding echter een vermomming voor een gebrek aan motivatie? Heeft je kind het misschien al opgegeven maar doet die alsof dat niet het geval is?
Probeer in dat geval vooral ondersteunend aanwezig te zijn, ook al kriebelt het om je eerder controlerend of dreigend op te stellen. Bespreek samen wat hij nodig heeft om (korte periodes) te kunnen studeren. Kan hij zelf plannen of help je hem best even met structuur brengen?
3. Toon vooral dat jij er zelf wel in gelooft en hem wil bijstaan waar je kan. Als wij de zaak opgeven, verliezen onze kinderen ontegensprekelijk het geloof in zichzelf.
---
Wil je deze tips graag rechtstreeks in je inbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor mijn nieuwsbrief.