Sharenting? Ja, inderdaad, weer zo’n modern anglicisme. Sharenting gaat over parents die sharen op social media. Dus wanneer jij een foto van je huilende kleuter op de schoot van de Sint op je Facebook-profiel plaatst, of je zelf zo blinkt van trots dat je dat nieuws uitgebreid deelt mét foto van zoonlief met medaille en natte haren langs de rand van de zwemkom, op je social media-kanalen, dan doe je aan sharenting. Of nog een stapje verder: wanneer je de date van je dochter stiekem op je insta-story dropt. Het ‘socialmediadeelgedrag’ van ouders dus.
Het is ondertussen zowat een vanzelfsprekendheid. Meer zelfs: onze tijdsgeest legt een enorme druk op ouders die het niet doen. Zijn die dan niet trots? Of hebben die minder interesse in hun kind?
En wat denkt onze kroost daar zelf over? Onderzoek van de Antwerpse universiteit bij tieners omtrent wat zij voelen en denken rond dit sharenting-gedrag van hun ouders leidde -zet je even schrap- tot volgende conclusies:
* Tieners zien 4 verschillende redenen waarom ouders informatie en foto’s van hun kinderen op sociale media-kanalen plaatsen: om duidelijk te maken hoe ze over opvoeding denken, vanuit sociale motieven, om indruk te maken of om voor de toekomst hun ervaringen met beeldmateriaal te stofferen -het aanleggen van een online familie-album zeg maar...
* De meeste tieners vinden deze sharenting echt niet fijn: ze vinden het genant en totaal overbodig.
* Hoe meer tieners overtuigd waren dat hun ouders het deden om te imponeren, hoe negatiever ze er tegenover stonden. Hoe meer ze echter geloofden in de uitbouw van het familie-album, hoe minder ze het afkeurden.
* Kinderen die ermee opgroeien lijken er minder last van te hebben, tieners die houden van hun privacy daarentegen, gaan er zelden mee akkoord.
Jongeren hebben andere ideeën dan hun ouders over hoe ze zichzelf online willen profileren. Ze vinden het niet alleen belangrijk hoe ze op de foto staan maar ook welke filter gebruikt wordt. En dat strookt niet altijd met de tekstjes, hashtags en foto’s die hun ouders kiezen. Bovendien: op schaamte staat geen leeftijd. Het is niet omdat een foto van lang geleden is, dat je kind geen gène zal voelen.
Probeer dus rekening te ouden met de gevoelens en kwetsbaarheid van je kind hierin. Zeker in de puberteit ligt dit gevoelig en kan je écht schade berokkenen. En heb je je ooit al afgevraagd of je kind jou niet liever dicht naast zich had gehad toen jij op de spoed, tijdens de rx, en nadien het gipsen vooral foto’s aan het delen was?