Niks dat meer deugd doet dan een goede knuffel wanneer je verward, onzeker, bang en verdrietig bent.
Heel wat kinderen 'reguleren' hun emoties dankzij de nabijheid van hun ouders: ze komen geruststelling tanken en zoeken daarvoor fysiek contact.
Kleintjes die overspoeld worden door lastige gevoelens -denk maar aan een uitbarsting van boosheid- komen vaak pas tot rust wanneer ze op de schoot of in de armen van hun vertrouwde ouders terug tot zichzelf kunnen komen.
Hoe doe je dat dan in deze corona-tijden? Hoe kan je je kind troosten, als je afstand moet houden? Wat als je momenteel zelf verkouden bent en eerder verder weg dan dichter bij je kind kan zijn?
1. HOU HET ZACHT
Als we geen echte huid kunnen aanraken -omdat er gezinsleden (vermoedelijk) besmet of gewoon ziek zijn- dan kunnen we onze huidhonger wel stillen met enkele alternatieven:
* Ieder zijn dekentje : een zachte fleece, of ander fluffy stofje is uiteraard niet hetzelfde als papa's heerlijke buik maar voelt zoooo zalig. Kinderen met een grotere huidhonger zijn vaak ook erg sensitief. En het is die sensitiviteit die je opvangt met zachte stofjes. Wist je dat heel wat kinderen helemaal tot rust komen in een donsige onesie? Sommigen kruipen in hun ondergoed onder een zacht dekentje en kunnen zo het beste ontspannen.
* Ook een warm bad is voor onze huid een enorme weldaad: laat je kind eens vaker een warm bad nemen; zeker wanneer die het even moeilijk heeft. Wedden dat die als herboren terug uit de badkamer komt?
* Houdt je kind van knuffelen? Dan houdt die waarschijnlijk ook van knuffels. Haal het grootste exemplaar naar beneden en vlij je er lekker dicht tegenaan. Maar ook kussens en lievelingsdoekjes kunnen huidcontact vervangen.
2. VOETJE-VOETJE
Als we geen handen meer mogen geven, dan geven we maar voetjes. Niks leuker dan elk in een hoek van de zetel zitten en ondertussen met de voetjes dicht bij mekaar. Het is tenslotte de aanraking die telt. Om nog maar te zwijgen van de onbedaarlijke lachbuien die die wriemelvoetjes zullen uitlokken. Samen schaterlachen: ook dat zorgt voor een enorm gevoel van nabijheid.
3. SAMEN IN BED MAAR NIET ECHT
Kinderen die angstig zijn, vertonen vaak slaapproblemen. Ze weten dat ze gaan piekeraars en kruipen met een bang hart voor de mallemolen in hun hoofd in bed. Heel wat ouders zorgen op die momenten voor nabijheid: even samen kletsen in bed en dikke knuffels geven. Deze crisis zorgt voor nog meer piekergedachten, maar lang niet iedereen kan nog samen in bed. Dus: neem een kledingstuk van jou en leg het bij je kind in bed. Of doe wat van je parfum op diens hoofdkussen zodat hij je dichtbij waant. Zet voor één keer alle deuren wijdopen zodat jullie 's nachts mekaars aanwezigheid kunnen voelen.