Ik heb het nooit echt begrepen, het verschil tussen ‘moetjes’ en ‘magjes’. Ik bedoel: tuurlijk weet ik wel dat het ene een verplichtend en het ander een vrijblijvend karakter heeft, maar vooral dat laatste vind ik vaak wat tricky.
En ik ben duidelijk niet alleen. Het leidt in heel wat gezinnen tot semantische discussies die de boel doen escaleren. Maar niet alleen de betekenis van deze begrippen bezorgen jullie stress, er zit ook een relationeel vervelend kantje aan. Want wat wil de bedenker van de ‘magjes’ nu écht? Niet voor de kinderen zelf maken zich hier zorgen over, die zweren bij de vrijheid om het niet te maken. Maar als ouders ervaren we toch onuitgesproken verwachtingen bij de juf en belanden we zo in een spreidstand tussen onze kind aan de ene kant en de juf aan de andere. ‘Als de juf dat geeft, dan hoopt ze toch dat we daaraan werken, ook al is het niet verplicht.’ is voor heel wat ouders een argumenten om van deze magjes toch weer moetjes te maken.
Wist je trouwens dat net diegenen die het het meest nodig hebben, minst aanstalten zullen maken om zich aan deze magjes te wagen en het meest in verzet zullen gaan?
Als jullie de MOED er willen inhouden, laat je die magjes maar voor wat ze zijn. Dat mag!