Als ik even terugblik dan stel ik vast dat velen onder ons er de eerste week āingevlogenā zijn. Als volleerde planners hadden jullie in een mum van tijd een geweldig weekschema ineen gebokst met daarin hoe jullie de komende 5(!) weken tegelijkertijd moedertje en vadertje, schooltje, kantoortje en sportclub zouden spelen. Met uiteraard ook nog tijd voor gezonde hapjes, liefdevolle knuffels, ontspannende uitjes en persoonlijke gesprekjes tussendoor. Not dus.
In week 2 waren we al iets realistischer, zowel rond onze planning als rond de crisis: die zou wel langer duren. dan we aanvankelijk al vreesden. Beetje domper, zowel op de arbeisvreugde als op de mentale toestand van jou en je gezinsleden.
En dan nu week 3. Als we de ervaren Chinezen mogen geloven komen we nu in het 'nieuwe normaal' terecht en zouden we onze natuurlijke weerstand gaan loslaten. Van 'ik wil dit echt niet' naar 'het is wat het is'. En dan is het misschien ook tijd om met die lagere lat ook op een rustigere manier work-family balans te proberen vinden.
CORONA-CO-OUDERSCHAP
Hebben jullie er al gedacht om tijdelijk in een soort co-ouderschap te gaan? Wat als jij nu het ene deel van de tijd de zorg voor je gezin zou moeten dragen en dat andere deel ongestoord zou kunnen werken? Wat als je in een soort ācorona-co-ouderschapā met je partner de verschillende verantwoordelijkheden zou kunnen verdelen en jullie daardoor beurtelings zouden kunnen focussen op of je werk, of de kids. Klinkt dat als een interessante optie?
Op die manier ben je steeds 'in het moment' : ofwel ben je maaltafels aan het opvragen, ofwel ben je werkmails aan het beantwoorden waardoor je in beide gevallen meer rendement zal voelen en ook de voldoening groter zal zijn, terwijl jullie nu misschien allebei naar de ander kijken wanneer je kind aandacht vraagt Ć©n de frustraties oplopen omdat je allebei het gevoel hebt professioneel weinig productief te zijn.
CORONA-CO-(GROOT)OUDERSCHAP
Opvoeden in corona-tijden vraagt een soort van ouderschaps-reorganisatie: wie heeft wanneer de kinderen? Ben je alleenstaande ouder, dan geldt die vraag even goed: wie kan het wanneer van jou even overnemen (in dit geval dan waarschijnlijk online)? Maak vaste afspraken met grootouders over wanneer ze online met je kind spelletjes of schooltje spelen. Eerder dan een 'leuk contactmoment' wanneer het past kan je hen misschien ook structureel inzetten, zeker als volgende week de Paasvakantie begint. Of misschien kan je als alleenstaande gaan co-ouderschappen samen met een andere beschikbare mama of papa?
Ook als de andere ouder wel nog buitenshuis werkt, kan je met dit principe aan de slag en worden de blokken gewoon anders ingedeeld.
Je kan immers niet anders dan daarbij rekening te houden met wat voor elk van jullie goed aanvoelt, met wat onze werkgever van ons vraagt en met wanneer je een andere (groot)ouder beschikbaar hebt. Gaan jullie voor een 12/2 of wordt het fifty-fifty? Wat werkt bij jullie?
En vergeet niet: co-ouderschap werkt best wanneer elkeen de ruimte krijgt om in zijn eigen tijd ook zijn eigen ding te doen.