'Ik heb de laatste weken vaak buikpijn, maar de dokter vindt niets. Iedereen zegt dat het ‘tussen mijn oren zit’, maar dat begrijp ik niet: het zit in mijn buik en ik voel het echt! ' (Noortje, 9j)
TUSSEN DE OREN
‘Tussen de oren’ is inderdaad een vreemde uitdrukking waarmee men enkel bedoelt dat de dokter in je buik geen zieke beestjes zoals bacteriën of een virus kan vinden die jouw buikpijn kunnen verklaren.
Wat jij in je buik voelt is echt, daar mag je niet aan twijfelen. Alleen moeten we de oorzaak elders zoeken. In zulke gevallen ontstaat de buikpijn eerder bij wat er allemaal in je hoofd gebeurt -je gedachten dus- of zorgen sterke gevoelens voor deze pijn. Om die reden zullen er vermoedelijk ook geen medicijnen bestaan die je buik kunnen genezen.
LICHAAMS-TAAL
Wist je dat een buik ons vaak vertelt hoe het met ons gaat? Buikpijn kan zo bijvoorbeeld betekenen dat angstmonstertjes door onze darmen gieren. Onze buik kan ons ook vertellen dat we stress hebben, dat we ons zorgen maken waarvan we ons gewoon niet eens bewust zijn. Sommige buiken gaan wild tekeer wanneer er nieuwe of spannende gebeurtenissen op til staan. En soms lijkt het alsof onze buik huilt van verdriet.
Je lichaam probeert jou en je ouders op deze manier van alles te vertellen, vaak gedachten en gevoelens waarvoor je zelf geen woorden kan vinden. Het is dus letterlijk jouw lichaams-taal die jou helpt wanneer het niet mogelijk is om over emoties te denken, te voelen of te praten.
LUISTER NAAR JE LIJF
Kortom: buikpijn zonder beestjes betekent meestal buikpijn door (te) veel gevoelens. En gevoelens kan je maar best aandacht geven, ze zijn een signaal van ons systeem dat we iets moeten aanpakken of oplossen. En als je ze geen aandacht geeft, komen ze gewoon via onze buik terug piepen. Wat te doen?
Neem deze pijn dus ernstig en probeer samen echte woorden te zoeken. Luister zonder te oordelen naar het verhaal van het kind en help hem om taal te vinden voor wat die nu via zijn lichaam vertelt. Maak duidelijk dat die mag voelen wat die voelt, of dat nu angst boosheid of verdriet is, zelfs als jij als ouder deze emotie moeilijk kan begrijpen.
Zeg je kind dat deze stress-reacties normaal zijn en leer je kind hoe die zijn lichaam kan leren ontspannen. Pas wanneer de spanning vermindert, kunnen we bedenken hoe we deze situatie gaan aanpakken. Door nieuwe ervaringen of veranderingen goed op voorhand te plannen en door te praten, kan je heel wat stress wegnemen.