IK LEG HET HUISWERK EN DE BALPEN KLAAR EN ROEP DAN MJN KIND. DAN HOEFT DIE DAT AL NIET MEER TE DOEN...
Gemiste kans! Huiswerk maken begint al bij het nemen van de boekentas, het openleggen van het agenda en het nemen van de nodige boeken of blaadjes. Dat is deel van de opdracht en belangrijk dat je kind ook dat zelf doet. Op die manier ontwikkelt die een goede werkhouding door te beginnen bij het begin. Meer zelfs: als huiswerk soms moeilijk loopt en ondersteuning nodig is, dan is dat vaak het eerst wat kinderen wél zelfstandig kunnen.
IK MAAK DE PLANNING VAN HET HUISWERK WANT MIJN KIND KAN DAT NIET.
Jong geleerd is oud gedaan! Plannen en organiseren zijn bijzonder belangrijke vaardigheden. Elke mama organiseert haar huishouden om alle klusjes rond te krijgen. Ook op ons werk worden we verondersteld onze verschillende taken te plannen. We kunnen het hen dus best al van jongs af leren. Stap voor stap wel te verstaan: in het begin maak jij het grotere kader en laat je je kind mee nadenken wat daarin 'past'. Leer hen van bij het begin rekening houden met hobby's, uitstapjes en andere tijdsbesteding.
ALS IK NAAST MJN KIND ZIT TIJDENS HET HUISWERK MAKEN, KRIJGT HIJ MEER ZELFVERTROUWEN.
Net omgekeerd, bedoel je! Ouders denken vaak dat kinderen meer vertrouwen krijgen wanneer ze naast hen zitten. Klopt, maar geen vertrouwen in zichzelf! Het enige vertrouwen dat ze krijgen is dat het enkel lukt als jij ernaast zit. Klinkt eerder als afhankelijkheid, niet? Uiteraard mag je ondersteunen en -indien nodig- extra uitleg geven, maar enkel wanneer je kind dat vraagt én zodat hij zelfstandig de oplossingen kan vinden. En willen we niet allemaal zelfredzame kinderen?
VOOR IK HET HUISWERK WEER OPBERG, KIJK IK HET NA.
Mama's worden juffen als hun kinderen huiswerk moeten maken. Je voornaamste taak bestaat erin om even te checken of het huiswerk gemaakt werd. Betrokkenheid, heet dat. Nakijken en foutjes zoeken is het werk van de juf. A la limite kan je dit nog doen wanneer je wil nagaan of je kind deze leerstof begrepen heeft, maar dan doe je dat uit interesse.
VOOR IK HET HUISWERK OPBERG, LAAT IK MIJN KIND DE FOUTJES VERBETEREN
Als jij de foutjes eruit haalt en door je kind laat verbeteren, ontneem je niet alleen de juf haar werk. Je ontneemt haar ook de mogelijkheid tot evaluatie. Zo kan ze immers niet meer checken of je kind helemaal mee is met dit stukje leerstof en of die zelfstandig toepassingen erop kan maken. En zo ontneem je je kind onrechtstreeks groeikansen in diens leerproces.
MJN KIND MOET VERDER WERKEN TOT HET HUISWERK HELEMAAL KLAAR IS
In het beste geval kan je kind deze naschoolse concentratie nog opbrengen en aan een behoorlijk tempo zijn huiswerk afwerken. Huiswerk hoeft immers niet lang te duren. Check even bij de school wat hun visie hierop is, welke timing zij in gedachten hebben wanneer ze een huiswerkje meegeven. Indien je kind hierin meerdere dagen per week niet slaagt, is het belangrijk om even samen te evalueren: is het huiswerk te moeilijk? is de concentratie helemaal op en is een beperktere opdracht voor jouw kind aangewezen? of spelen er nog andere factoren mee? Niet laten aanslepen tot het een dagelijkse huiswerk-oorlog wordt. Tijd voor een babbel met de juf!
MJN KIND MOET ZIJN HUISWERK RUSTIG OP ZIJN KAMER KAMER
Sommige kinderen zitten inderdaad graag alleen op hun kamer daarvoor. De meeste zoeken echter de nabijheid van hun huisgenoten. Sommigen worden minder afgeleid in de woonkamer omwille van alle leuke alternatieven en het gebrek aan controlerende ogen op hun kamer. Anderen vinden net meer afleiding in de woonkamer en pikken alles op : elke beweging van de jengelende kleine broer, het geluid van het spelletje op de Ipad van zus, en het gekletter van de pannen in de keuken. Bekijk samen met je kind in welke omstandigheden dit voor hem best lukt. Zoek samen de geschikte plek en misschien ook wel het geschikte moment. Dat kan voor elk van je kinderen verschillend zijn en dan is dat zo.