Het échte einde van dit schooljaar -of moeten we het eerder een ‘thuis’-jaar noemen?- is in zicht. Waar de ene kan aftellen vanop zijn schoolbankje en tussen de vriendjes, zit er voor vele anderen niets anders op dan zich vanop afstand nog dagelijks door die opdrachten te sleuren.
Maar we zijn allemaal moe: bubbel-moe, corona-moe, school-moe, leer-moe, call-moe, enz... We hebben het gehad en snakken naar een lichter hoofd en rechtere schouders.
Nog even volhouden dus, en dat doe je zo:
1. DOE WAT GOED VOELT
Lukt het niet meer om elke dag een kwartiertje te lezen? Laat het. Of maak er een kwartiertje voorlezen van. Moet zoonlief nu al de elvendertigste taak over d, t, of dt maken -omdat ook de inspiratie van de leraar er na bijna 100 dagen op zit? Deleten die handel. Of geeft die ‘pseudo-test’ van geschiedenis je kind zoveel stress dat de nachtrust erbij inschiet: laat hen doen wat goed voelt. Misschien wil die hulp? Zou die liever niet deelnemen of volstaat een berichtje naar de juf dat het even allemaal niet zo evident is. Check bij je kind wat goed voelt, en dat is wat je vervolgens in samenspraak doet.
2. DOE WAT ER TOE DOET
Niets zo moeilijk als je te motiveren voor iets wat er niet toe doet: taken die toch door niemand worden opgevraagd of nagekeken, toetsen die enkel dienen om het corona-rapport wat te vullen, of de zoveelste opdracht die naar bezigheidstherapie stinkt. Welk doel motiveert jouw kind? Wat drijft hem om vol te houden? Wat doet er op dit moment echt toe? Wat voor interessants ligt er aan die finish te wachten dat nu mijn aandacht en inzet verdient?
3. DOE HET DAG PER DAG
Als we terugblikken op de voorbije weken en maanden, dan komt een golf van moeheid op je afgedenderd. Hoe hebben we dit gedaan? Hoe hebben we dit volgehouden? Inderdaad: jullie waren geweldig! We liepen geen sprint maar een marathon maar hadden geen idee waar de finish lag. Wel, zo doe je het ook de komende dagen nog: meter per meter of dag per dag. Dat helpt: zo kan je een slechte of mindere dag achter je laten en de volgende gewoon met volle moed weer starten.
4. EN DOE HET SAMEN
Enkel als je je gesteund voelt, behoud je je motivatie. Enkel als je weet dat de ander in je vertrouwt, durf je misschien ook op jezelf vertrouwen. En enkel als de ander dichtbij blijft, voelt het veilig om je kwetsbaarheid te tonen en -waar nodig- hulp te vragen. You’re in this toghether. Dit is jullie battle, dus wees samen sterk. Probeer er voor je kind te zijn: in kleine gelukjes zoals een lekker tussendoortje of wat kwaliteit tussen het werken en leren door, maar vooral ook wanneer het even tegengaat. Hoe jij over en met je kind praat, bepaalt hoe die denkt over zichzelf: vertrouwen uitspreken in plaats van op gevaren wijzen dus.